Instalacja Solarna CWU Cena 2025

Wyobraź sobie gorącą wodę prosto ze słońca — to nie tylko romantyczny obraz, lecz realna możliwość obniżenia rachunków za energię i ograniczenia emisji CO2 w Twoim domu. W praktyce koszt instalacji solarnej CWU to inwestycja, która u progu wartość zwraca, a po okresie spłaty zaczyna generować realne oszczędności, dzięki darmowej, ciepłej wodzie przez lata. Dodatkowo systemy solarne z nowoczesnym magazynowaniem energii zapewniają stabilne dostawy w różnych porach roku, co przekłada się na większy komfort użytkowania i mniejsze uzależnienie od tradycyjnych źródeł energii. Z perspektywy budżetu domowego opłacalność zależy od kilku czynników: lokalnego nasłonecznienia, zużycia wody użytkowej, sposobu montażu oraz dostępnych ulg i dopłat, które mogą znacznie skrócić czas zwrotu.

• Kluczowe czynniki wpływające na ostateczną cenę instalacji solarnej CWU
• Koszt montażu instalacji solarnej – co go kształtuje?
• Różnice w kosztach między kolektorami płaskimi a próżniowymi
• Dostępne programy dofinansowań i ulgi na instalacje solarne CWU w 2025

Analizując rynek i setki zrealizowanych projektów, często spotykamy się z pytaniem o ypowe koszty. Firmy instalacyjne zazwyczaj proponują pakiety dostosowane do potrzeb standardowego gospodarstwa domowego. Patrząc na dostępne dane rynkowe i statystyki z ostatnich kilku lat, można zauważyć pewne powtarzalne wzorce dotyczące najczęściej wybieranych konfiguracji systemów grzewczych opartych o kolektory słoneczne dla 2-4 osób.

Te standardowe zestawy stanowią punkt wyjścia dla większości inwestorów planujących przejście na ogrzewanie wody energią słoneczną. Ich popularność wynika z optymalnego dopasowania do typowego zużycia CWU w domach 3-4-osobowych oraz stosunkowo przewidywalnych kosztów zakupu i montażu instalacji słonecznej. Wybór konkretnego zestawu to dopiero początek ścieżki prowadzącej do uniezależnienia się od tradycyjnych źródeł energii, a każdy element ma swoje uzasadnienie i wpływ na finalną cenę oraz efektywność systemu.

Kluczowe czynniki wpływające na ostateczną cenę instalacji solarnej CWU

Dlaczego instalacja solarna u sąsiada kosztowała X, a u nas wycena wyszła Y? To pytanie pojawia się niemal za każdym razem, gdy rozmawiamy z klientami. Klucz do zrozumienia leży w zmiennych, które kształtują końcową wartości całej inwestycji.

Zobacz także: Koszt instalacji solarnej w 2025 roku

Pierwszym, najbardziej oczywistym czynnikiem jest wielkość instalacji. Nie chodzi tu tylko o gabaryty kolektorów, ale o cały system. Liczba użytkowników w domu bezpośrednio przekłada się na zapotrzebowanie na ciepłą wodę, a to determinuje niezbędną powierzchnię absorbera oraz pojemność zbiornika CWU.

Dla rodziny dwuosobowej wystarczą zazwyczaj dwa kolektory płaskie i zbiornik 250-300 litrów. Pięcioosobowa familia będzie potrzebować już trzech kolektorów i zasobnika o pojemności co najmniej 400 litrów. Każde zwiększenie ilości kolektorów czy litrażu zbiornika naturalnie podnosi cenę materiałów.

Rodzaj kolektorów to kolejny, znaczący element wpływający na budżet. Płaskie kolektory cieczowe są najpopularniejszym i zazwyczaj najtańszym rozwiązaniem do podgrzewania CWU. Ich konstrukcja jest prostsza, a sprawność w miesiącach letnich, gdy słońce jest najintensywniejsze, bardzo wysoka.

Zobacz także: Solary – Koszt Instalacji 2025: Ceny i Opłacalność

Kolektory próżniowe, choć często droższe w zakupie jednostkowym, charakteryzują się lepszą izolacją i wyższą sprawnością w okresach przejściowych i zimowych. Są efektywniejsze przy niższych temperaturach otoczenia i mniejszym nasłonecznieniu. Ich wybór może podnieść cenę zestawu o kilkanaście do kilkudziesięciu procent w porównaniu do analogicznej mocy zestawu z kolektorami płaskimi.

Pojemność i typ zasobnika wody użytkowej to także ważny element kosztowy. Zbiorniki solarne muszą mieć co najmniej jedną wężownicę przystosowaną do pracy z płynem solarnym, a często dwie – jedną solarną i drugą np. z kotła gazowego. Im większa pojemność zbiornika, tym wyższa jego cena, choć w przypadku solarów „na styk” z pojemnością to kiepski pomysł – lepiej mieć zapas gorącej wody zgromadzonej w ciągu dnia.

Nie zapominajmy o tzw. "białym montażu" i całej armaturze. Zestaw to nie tylko kolektory i zbiornik. Do pełnej instalacji potrzebna jest grupa pompowa (lub stacja solarna z pompą), regulator solarny, naczynie wzbiorcze dostosowane do objętości układu solarnego, odpowietrzniki, zawory bezpieczeństwa, niezbędne okablowanie i rury.

Jakość i renoma producenta poszczególnych komponentów ma odzwierciedlenie w cenie. Markowe kolektory czy wysokiej klasy zbiornik od uznanej firmy mogą być droższe niż produkty mniej znanych producentów, ale często oferują dłuższą gwarancję i pewność parametrów.

Ceny zależą również od technologii wykonania kolektora. Różnice w materiałach użytych na absorber (np. miedź, aluminium), powłokach selektywnych, jakości izolacji czy konstrukcji ramy kolektora płaskiego wpływają na jego efektywność i trwałość, a co za tym idzie – na cenę.

W przypadku kolektorów próżniowych, liczba rur, średnica rur próżniowych, obecność lub brak rur cieplnych (heat pipes), typ absorbera wewnątrz rury (np. koncentryczny) – wszystkie te szczegóły techniczne mają wpływ na cenę jednostkową kolektora i jego wydajność.

Dostępność specjalnych zestawów przygotowanych przez producentów bywa korzystna cenowo, ponieważ pakiety te często są skompletowane z uwzględnieniem optymalnej współpracy wszystkich elementów i mogą być objęte preferencyjnymi cenami. Jednak nawet w ramach zestawu możliwe są konfiguracje wpływające na finalny koszt (np. wybór większego zasobnika).

Podsumowując (choć bez klasycznego "podsumowania" w rozumieniu nagłówka), cena zestawu instalacji solarnej jest sumą kosztów wszystkich elementów dobranych do konkretnych potrzeb i warunków panujących w danym budynku. To indywidualna "układanka", a każda jej część ma swoją wartość.

Czasami nawet drobne, z pozoru mało istotne elementy, jak czujniki temperatury czy jakość płynu solarnego, mogą różnicować wyceny między ofertami. Stąd tak ważne jest porównywanie nie tylko ceny ogólnej, ale dokładnej specyfikacji każdego zaoferowanego komponentu. Inwestycja w system grzewczy to poważna decyzja, gdzie jakość zazwyczaj idzie w parze z wyższą, ale uzasadnioną ceną.

Koszt montażu instalacji solarnej – co go kształtuje?

Zakup samego sprzętu to tylko część równania kosztów. Nie można zapomnieć o profesjonalnym montażu, który jest absolutnie kluczowy dla poprawnego i bezpiecznego działania systemu. "Panowie, tylko powiesić te panele" – to częste uproszczenie, które mijają się z rzeczywistością; instalacja to precyzyjny proces.

Jednym z najważniejszych czynników wpływających na koszt montażu jest sposób instalacji kolektorów. Najprostsze i najtańsze jest mocowanie na dachu skośnym, pokrytym standardową dachówką, gdy dostęp do dachu jest łatwy. Specjalne haki montażowe są wpinane pod dachówkę, a kolektory mocowane do nich za pomocą szyn.

Montaż na dachu płaskim lub na gruncie wymaga użycia specjalnych, często cięższych stelaży ze wspornikami lub obciążnikami. Konieczne może być dociążenie konstrukcji bloczkami betonowymi lub specjalne mocowania inwazyjne (np. do stropu), co generuje dodatkowe koszty materiałowe i czasochłonność prac. Instalacja na elewacji lub dachu o bardzo małym kącie nachylenia również wiąże się z koniecznością zastosowania dedykowanych konstrukcji pozwalających ustawić kolektory pod optymalnym kątem (często około 30-45 stopni w stosunku do poziomu).

Stopień skomplikowania instalacji ma ogromny wpływ na czas pracy ekipy monterskiej, a co za tym idzie – na cenę usługi. Odległość pomiędzy kolektorami na dachu a zbiornikiem w piwnicy lub kotłowni wymusza zużycie większej ilości rur, izolacji, kształtek, a także może wymagać przebijania się przez kondygnacje czy grube stropy.

Układ rur solarnych biegnących od kolektorów do zbiornika musi być szczelny i odpowiednio zaizolowany, aby minimalizować straty ciepła. Rodzaj zastosowanych rur – miedziane (łączone przez lutowanie lub zaciskanie) czy ze stali nierdzewnej (łączone zazwyczaj przez zaciskanie) – wpływa na czas pracy i użyte narzędzia.

Rury miedziane lutowane wymagają sporych umiejętności od instalatora i zajmują więcej czasu, ale tradycyjnie uchodzą za bardzo trwałe. Systemy na rurach zaciskanych (zarówno miedź, jak i stal nierdzewna) są szybsze w montażu, ale wymagają specjalistycznych narzędzi (zaciskarek), co może być wliczone w koszt montażu instalacji solarnej.

Lokalizacja domu w kraju to kolejny, często pomijany aspekt. Koszt pracy monterskiej może się różnić w zależności od regionu – potwierdzają to obserwacje rynkowe wskazujące, że instalatorzy w dużych aglomeracjach, zwłaszcza w centralnej Polsce, mogą mieć wyższe stawki godzinowe czy dzienne niż w mniejszych miejscowościach na prowincji.

Trudny dostęp do miejsca montażu, konieczność wynajęcia podnośnika koszowego lub specjalistycznego sprzętu do transportu kolektorów na dach, praca na dużej wysokości czy w ciasnych przestrzeniach – to wszystko czynniki, które mogą znacząco podnieść koszt usługi montażowej. Podobnie jest w przypadku dachów o niestandardowym pokryciu (np. blacha na rąbek stojący, gont drewniany), które wymagają użycia dedykowanych elementów montażowych i większej ostrożności.

Doświadczona ekipa monterska to skarb, ale jej usługi bywają droższe. Wybierając firmę z doświadczeniem w instalacjach solarnych, płacimy nie tylko za fizyczną pracę, ale także za wiedzę o prawidłowym rozmieszczeniu kolektorów, doborze kąta nachylenia i orientacji, prawidłowym połączeniu hydraulicznym i elektrycznym, napełnieniu układu płynem solarnym i jego odpowietrzeniu oraz uruchomieniu i konfiguracji regulatora. Tego po prostu nie da się nauczyć z filmików na YouTube.

Dodatkowe prace, które mogą być konieczne w ramach montażu, takie jak wzmocnienie konstrukcji dachu, wykonanie przejść przez strop czy ściany, prace tynkarskie czy malarskie po poprowadzeniu rur – choć drobne w kontekście całej inwestycji – również wpływają na finalny rachunek.

Pamiętajmy również o formalnościach. Czasami potrzebne jest zgłoszenie prac budowlanych lub uzyskanie pozwolenia (choć dla większości typowych instalacji na domach jednorodzinnych nie jest to wymagane, warto to sprawdzić). Koszt takich procedur, jeśli są konieczne, również może obciążyć inwestora.

Ogólnie przyjęte koszty montażu wahają się od około 3 000 zł do nawet 8 000 zł i więcej dla standardowego systemu domowego. Ta rozpiętość bierze się właśnie z sumy wymienionych wyżej czynników. Warto prosić o szczegółowy kosztorys montażu, rozbity na poszczególne etapy lub materiały, aby zrozumieć, skąd bierze się dana kwota i porównać oferty różnych firm.

Wybór sprawdzonego, certyfikowanego instalatora to nie tylko gwarancja prawidłowego działania systemu, ale często także warunek konieczny do uzyskania dofinansowania czy zachowania gwarancji producentów komponentów. "Oszczędność" na montażu może zemścić się w przyszłości problemami z wydajnością lub awariami.

Aby lepiej zilustrować, jak poszczególne elementy składają się na całkowity koszt instalacji, przyjrzyjmy się przykładowemu rozkładowi procentowemu, który często można zaobserwować na rynku. Oczywiście są to wartości uśrednione i w konkretnym przypadku proporcje mogą wyglądać nieco inaczej.

Jak widać na wykresie, koszty montażu stanowią znaczącą część całkowitej inwestycji. To podkreśla, dlaczego porównywanie jedynie cen samych paneli słonecznych jest niewystarczające do pełnego oszacowania budżetu inwestycyjnego. Złożoność prac na dachu, odległość od kotłowni, czy nawet standard użytych rur, wszystko to kumuluje się w końcowym rachunku od ekipy instalacyjnej.

Różnice w kosztach między kolektorami płaskimi a próżniowymi

Decydując się na solary, stajemy przed wyborem: płaskie czy próżniowe? Ta decyzja wpływa nie tylko na wydajność systemu, ale w pierwszej kolejności na ceny solarów na ciepłą wodę. Różnica w koszcie zakupu tych dwóch typów kolektorów jest jednym z kluczowych czynników kształtujących budżet inwestycji.

Kolektory płaskie są z reguły tańsze w produkcji i prostsze w budowie. Składają się z absorbera (zazwyczaj miedzianego lub aluminiowego z powłoką selektywną), miedzianych rur, przez które przepływa płyn solarny, izolacji (wełna mineralna, poliuretan) i przezroczystej szyby solarnej w ramie. Cena za metr kwadratowy powierzchni brutto kolektora płaskiego wynosi zazwyczaj od 800 zł do 1500 zł netto, w zależności od producenta, jakości materiałów i certyfikatów.

Kolektory próżniowe są technologicznie bardziej zaawansowane, co przekłada się na ich wyższy koszt. Składają się z rur próżniowych, w których w środku znajduje się absorber z powłoką selektywną oraz system przekazywania ciepła do orurowania kolektora (najczęściej są to tzw. heat pipes, czyli rurki cieplne). Cena za metr kwadratowy kolektora próżniowego jest zazwyczaj wyższa i może wahać się od 1500 zł do nawet 2500 zł netto i więcej, zależnie od typu rur, ich liczby i technologii (np. heat pipe).

Analizując oferty, można zauważyć, że zestaw o zbliżonej mocy cieplnej nominalnej (mierzonej np. w Wp/m²) z kolektorami próżniowymi będzie droższy o kilkanaście do kilkudziesięciu procent od zestawu z kolektorami płaskimi. Na przykład, jeśli typowy zestaw z 3 kolektorami płaskimi kosztuje 15 000 zł (bez montażu), to analogiczny zestaw z kolektorami próżniowymi o podobnej wydajności rocznej może kosztować 18 000 - 22 000 zł.

Skąd ta różnica? Głównym czynnikiem jest zastosowanie izolacji próżniowej w kolektorach rurowych. Próżnia jest doskonałym izolatorem, co minimalizuje straty ciepła z absorbera do otoczenia, zwłaszcza przy niskich temperaturach powietrza czy wietrznej pogodzie. Proces produkcji rur próżniowych jest bardziej złożony i kosztowny niż produkcja płaskiej płyty absorbera.

Mimo wyższego kosztu zakupu kolektorów próżniowych, ich zaletą jest często nieco wyższa sprawność w okresach z mniejszym nasłonecznieniem i niższymi temperaturami, co może przełożyć się na większą produkcję ciepłej wody poza sezonem letnim. Z drugiej strony, w pełnym słońcu letniego popołudnia, dobrze zaprojektowany kolektor płaski może osiągać porównywalną, a czasami nawet wyższą chwilową moc cieplną.

Aspekt wizualny, choć nie jest stricte kosztem, bywa brany pod uwagę. Kolektory próżniowe, zwłaszcza rurowe z rurami umieszczonymi pod kątem do poziomu, bywają mniej widoczne na połaci dachu o typowym nachyleniu około 30°, ponieważ rury mogą "wtapiać się" w perspektywę dachu bardziej niż płaska tafla. To jednak kwestia estetyki, a nie techniczna różnica wpływająca bezpośrednio na cenę (poza ewentualnymi kosztami estetycznych stelaży).

Decyzja między płaskimi a próżniowymi kolektorami to często kompromis między budżetem inwestycyjnym a oczekiwaną całoroczną wydajnością. Jeśli priorytetem jest maksymalne obniżenie kosztów, kolektory płaskie są często wystarczające dla samego podgrzewania CWU, szczególnie w regionach o dobrym nasłonecznieniu i z dachem skierowanym na południe.

Kolektory próżniowe mogą być lepszym wyborem, gdy zależy nam na wspomaganiu ogrzewania budynku (choć w Polsce solary rzadko są jedynym źródłem ciepła do C.O.) lub gdy warunki lokalizacyjne (np. orientacja dachu odbiegająca od południa, zacienienie) wymagają zastosowania bardziej efektywnych jednostek, aby uzyskać założoną ilość energii.

Ceny różnych modeli kolektorów próżniowych mogą się znacznie różnić w zależności od zastosowanej technologii rur (np. pojedyncza rura szklana z absorberem wewnątrz, rura z rurą cieplną, typ izolacji próżniowej). Warto dokładnie porównać parametry techniczne, certyfikaty (np. Solar Keymark, które świadczą o zgodności z normami i potwierdzają parametry deklarowane przez producenta) i gwarancje producenta, ponieważ same widełki cenowe nie powiedzą nam wszystkiego o jakości i przyszłej wydajności.

Mówi się, że "tanie mięso psy jedzą" - i choć to trochę humorystyczne porównanie, w przypadku kolektorów słonecznych niska cena powinna skłonić do dokładniejszego sprawdzenia parametrów i pochodzenia produktu. Wyższa cena uznanych producentów często wiąże się z lepszą jakością wykonania, wyższą efektywnością udokumentowaną badaniami i dłuższą żywotnością instalacji.

Ostateczna cena zestawu będzie więc sumą wybranych typów i liczby kolektorów, rozmiaru i rodzaju zbiornika, a także kosztów montażu i wszystkich pozostałych elementów. Kolektory to serce systemu, ale ich rodzaj ma bezpośrednie przełożenie na puls finansowy całej inwestycji.

Dostępne programy dofinansowań i ulgi na instalacje solarne CWU w 2025

Dobra wiadomość dla wszystkich rozważających instalację solarną – inwestycja ta jest objęta różnorodnymi formami wsparcia finansowego, co może znacznie obniżyć koszt inwestycyjny i przyspieszyć jego zwrot. Nikogo nie stać na głupie wydatki, dlatego warto wiedzieć, jak skorzystać z dostępnych pieniędzy.

Jednym z podstawowych mechanizmów wsparcia, dostępnym praktycznie od ręki po zakończeniu prac i opłaceniu faktur, jest Ulga Termomodernizacyjna. Prawo do jej zastosowania mają właściciele lub współwłaściciele domów jednorodzinnych. Umożliwia ona odliczenie od podstawy obliczenia podatku dochodowego (PIT) wydatków poniesionych na materiały, urządzenia i usługi związane z realizacją przedsięwzięć termomodernizacyjnych, w tym instalacji kolektorów słonecznych na potrzeby podgrzewania ciepłej wody użytkowej.

Maksymalna kwota odliczenia w ramach ulgi termomodernizacyjnej to obecnie 53 000 zł na jednego podatnika, niezależnie od liczby posiadanych nieruchomości (limit dotyczy łącznie wszystkich przedsięwzięć termomodernizacyjnych). Jeśli np. dwoje współwłaścicieli domu jednorodzinnego jest małżeństwem i rozlicza się wspólnie, mogą odliczyć łącznie 106 000 zł.

Odliczenie przysługuje od kwoty netto wydatków udokumentowanych fakturą VAT. Wydatki poniesione na zakup instalacji z kolektorami słonecznymi, a także koszty ich montażu – wszystko to kwalifikuje się do odliczenia w ramach ulgi. Przy stawce podatkowej 12%, odliczenie kwoty 20 000 zł poniesionej na solary oznacza realną oszczędność na podatku w wysokości 2 400 zł. Przy wyższych stawkach podatkowych, oszczędność jest proporcjonalnie większa.

Kolejną, bardzo popularną formą wsparcia, która w ostatnich latach przeszła przez różne etapy i formy, są programy dotacyjne, często powiązane z Narodowym Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej lub funduszami regionalnymi. Przykładem takiego programu jest "Czyste Powietrze", choć jego warunki i zakres dofinansowania zmieniały się na przestrzeni lat i zależą od dochodów beneficjenta.

Historycznie i nadal w niektórych formułach (np. w specyficznych ofertach bankowych lub poprzednich edycjach programów dotacyjnych) popularne były dopłaty do kredytów lub bezpośrednie dopłaty na inwestycje w odnawialne źródła energii. Podane w danych informacja o dotacji wynoszącej 30% wartości całej inwestycji odnosi się do konkretnych programów, które oferowały taką proporcję wsparcia.

W programach, gdzie dofinansowanie wynosi 30%, a dotacja dotyczy nie tylko ceny samych solarów na ciepłą wodę, ale również ich montażu, stanowi to bardzo solidny impuls do inwestycji. Na przykład, przy całkowitym koszcie 20 000 zł, dotacja w wysokości 30% to 6 000 zł, które otrzymuje inwestor (lub są wypłacane bezpośrednio wykonawcy, zależnie od zasad programu), znacząco obniżając realny nakład finansowy.

Ważne zastrzeżenie z danych wejściowych, dotyczące tego, że "w tym programie rozwiązanie powoduje, że część dopłaty jest konsumowana przez koszty kredytu" – odnosi się to najprawdopodobniej do programów, w których dotacja była powiązana z zaciągnięciem kredytu bankowego. W takiej sytuacji odsetki od kredytu, który trzeba spłacić, faktycznie "zmniejszają" ostateczny zysk netto z dotacji w porównaniu do sytuacji, gdyby inwestycja była finansowana gotówką, a dotacja wypłacona bezpośrednio.

Mimo tego zastrzeżenia, dla osób, które i tak musiałyby posiłkować się kredytem na inwestycję, dopłaty nadal stanowią ogromną pomoc i czynią inwestycję w solary znacznie bardziej dostępną i opłacalną, nawet biorąc pod uwagę koszty kredytu.

Często można również łączyć różne formy wsparcia. Zazwyczaj można skorzystać jednocześnie z ulgi termomodernizacyjnej i dotacji, ale istnieje zasada, że kwota odliczona w ramach ulgi musi być pomniejszona o kwotę otrzymanej dotacji. Czyli jeśli koszt inwestycji wyniósł 20 000 zł, otrzymano 6 000 zł dotacji, to odliczyć od podatku w ramach ulgi można maksymalnie 14 000 zł.

Informacje o dostępnych programach dofinansowań mogą się dynamicznie zmieniać, dlatego zawsze warto śledzić strony Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, wojewódzkich funduszy, a także pytać w urzędach gminnych czy o aktualne programy lokalne lub regionalne.

Korzystanie z dotacji czy ulg wymaga spełnienia określonych kryteriów formalnych (np. dokumentacja nieruchomości, osiągane dochody w przypadku niektórych programów) oraz udokumentowania wydatków (faktury VAT od uprawnionych wykonawców). Ważne jest, aby instalacja była wykonana przez firmę posiadającą odpowiednie kwalifikacje, a użyte urządzenia posiadały niezbędne certyfikaty, zgodne z wymaganiami programu dofinansowań.

Dla wielu rodzin znaczne obniżenie kosztów początkowych dzięki dotacjom jest decydującym czynnikiem umożliwiającym realizację tej proekologicznej i oszczędnej inwestycji. Bez tego wsparcia, bariera finansowa byłaby znacznie wyższa.

Co przyniesie 2025 rok w kontekście dofinansowań? Trendy wskazują na kontynuację wsparcia dla termomodernizacji i OZE, choć szczegóły programów i wysokość wsparcia mogą ulec zmianie w zależności od polityki energetycznej i dostępności środków unijnych czy krajowych. Kluczowe pozostaje aktywne poszukiwanie informacji i szybkie działanie, gdy pojawi się korzystny program z otwartym naborem.

Skorzystanie z ulgi termomodernizacyjnej to swego rodzaju premia za proekologiczne działania, którą odczuwamy w momencie rocznego rozliczenia podatku. Z kolei dotacje to zastrzyk gotówki, który od razu pomniejsza kwotę do zapłaty lub spłaty kredytu. Obie formy wsparcia synergicznie wpływają na to, że zwrot z inwestycji w solary CWU następuje znacznie szybciej, niż gdyby całość finansowano z własnej kieszeni.